We zijn allemaal uitstekend in het wegwerken van onze zwakheden. Waarom is dat?
We hebben dit in onze genen en leren wat we niet moeten doen tijdens onze kindertijd en de socialisatie in onze jeugd.
We hebben geleerd om fouten te vermijden
Een van onze fundamentele genetische vaardigheden is het waarnemen van gevaren en leren hoe deze te vermijden. Daarom worden negatieve ervaringen dieper en langer in ons geheugen gegrift. In de begindagen van de mensheid waren fouten in de beoordeling van gevaren vaak fataal en leidden tot een selectie van de “voorzichtigen”. Degenen die hun zwakheden wisten te elimineren, overleefden.
Daarnaast bestaat onze vorming in de vroege kinderjaren vaak uit vele tips over wat niet te doen en wat te vermijden als kind. Dit principe is gestandaardiseerd en geformaliseerd in het schoolsysteem. Duidelijke zwakheden worden geëlimineerd. Voor ieder van ons leidt dit tot een focus op die schoolvakken waarin we moeten "nablijven" en "bijles" nodig hebben. Het resultaat van deze focus op zwakke punten leidt tot een nivellering van de prestaties en heeft de neiging om prioriteit te geven aan gemiddelde prestaties. Recent onderzoek toont aan dat men door het compenseren van zwaktes wel verbeteringen bereik, maar nooit topprestaties, alleen gemiddelde prestaties.
Zwakke punten worden gecompenseerd en aan sterke punten wordt grotendeels voorbijgegaan. Dit heeft af en toe het fatale gevolg dat uitzonderlijke talenten niet worden herkend en zelfs als verstoringen van het schoolsysteem worden ervaren. De gevolgen voor de individuele prestaties en motivatie zijn zeer negatief. Gemiddelde prestaties zijn minder leuk dan buitengewone prestaties. Maar alleen op het gebied van de individuele grootste krachten c.q. is er potentieel voor buitengewone prestaties. Deze worden systematisch veronachtzaamd.
Om misverstanden te voorkomen:
We hebben het hier niet over reproduceerbare, uit het hoofd geleerde leerresultaten, maar over intuïtief beschikbaar talent. Het gebruik van deze talenten, het uitbouwen van sterkten is het alternatief voor het compenseren van zwakke punten.
Maar hier stuiten we op het volgende probleem. De meeste mensen herkennen hun intuïtieve talenten niet. We krijgen zelden tips van buitenaf over onze talenten en zijn daarom vooral bezig om onze zwakheden en fouten te vermijden. Als we onze sterke punten niet identificeren, kunnen we ze meestal niet uitdrukken. Deze verbalisering van onze sterktes is echter de voorwaarde voor een systematisch gebruik van de sterktes. Het leerproces bestaat uit identificatie, formulering en gebruik. Om talenten te laten uitgroeien tot sterke punten, moeten ze steeds opnieuw worden ingezet. Deze vorm van training in de praktijk leidt tot uitmuntendheid en topprestaties. Maar daar hebben we meestal te weinig tijd voor, omdat we bezig zijn onze zwakheden te compenseren.
Deze inzichten komen voort uit de positieve psychologie, een tak van de psychologie die al zo'n 30 jaar grote en steeds belangrijker wordende successen viert. De hoofdrolspelers van deze beweging, zoals Martin Seligman, Daniel Kahnemann, Mihaly Csikszentmihalyi, hebben niet alleen opmerkelijke wetenschappelijke onderzoeksresultaten gepresenteerd, maar hebben op vele gebieden van de samenleving duurzame effecten bereikt. Zo kreeg de psycholoog Daniel Kahnemann bijvoorbeeld de Nobelprijs voor de Economie voor zijn analyse en herinterpretatie van de effecten van het intuïtief denken op het beslissingsgedrag. De psycholoog Marcus Buckingham legde drie belangrijke mythes bloot als het gaat om de ontwikkeling van individuele krachten.
Mythe 1: Alles kan worden geleerd
Ten eerste heeft hij bewezen dat de persoonlijkheid in de loop van het leven weinig verandert ten opzichte van de zogenaamde basistalenten van een persoon. Talenten worden vooral getraind tussen het 3e tot 15e levensjaar, worden grotendeels doorontwikkeld tot aan het 20ste levensjaar en laten zich in het verdere verloop van het leven alleen verder uitbouwen door ze intensief te gebruiken c.q. te versterken. Eenmaal getraind gaan basistalenten nooit verloren. Ze kunnen echter alleen worden gebruikt voor piekprestaties als ze steeds opnieuw worden gerepeteerd. Omgekeerd kunnen basistalenten die op de leeftijd van ongeveer 20 jaar nog niet zijn ontwikkeld, in het verdere leven niet dusdanig worden ontwikkeld dat ze tot topprestaties leiden. Iemand die op 20-jarige leeftijd sociaal-emotionele talenten van emotionele intelligentie niet ontwikkeld, zal zijn emotionele intelligentie in de volgende jaren van zijn leven niet significant kunnen verhogen. Omgekeerd kan een persoon die op 20-jarige leeftijd zijn analytische en strategische talenten identificeert en systematisch ontwikkelt, uitstekende wetenschappelijke prestaties leveren.
Mythe 2: Mijn zwakheden bieden het grootste potentieel voor persoonlijke groei
De tweede mythe die Marcus Buckingham verkende, is het idee dat het grootste groeipotentieel in de grootste zwakheden ligt. Hij postuleerde het principe dat de laatste 20% van een perfecte prestatie de hoogste energie-input vereist. Wij geloven derhalve dat we buitengewone prestatieverbeteringen kunnen bereiken op het gebied van onze zwakke punten door er veel energie in te steken. Het zogenaamde Pareto-principe is echter niet van toepassing op de ontwikkeling van het menselijk potentieel. Veel studies geven veeleer aan dat mensen die hun talenten herkennen en deze inde praktijk systematisch tot sterke punten ontwikkelen, tot ongelooflijke prestaties in staat zijn.
Mythe 3: Je moet op alle vlakken goed zijn
Een derde mythe vereist dat we goed moeten zijn in veel dingen om aan een norm te voldoen. Dit leidt ertoe dat we in veel dingen halve kennis opdoen en slechts zelden onze talenten uitnutten. Vooral moderne samenlevingen en organisaties met een vlakke hiërarchie, openheid en dynamische ontwikkeling hebben behoefte aan de combinatie van verschillende uitstekende talenten. Diversiteit is aan de orde van de dag. In de teamsport is dit inzicht al lang geaccepteerd. Ik moet mijn talenten ontdekken en ze optimaal benutten in mijn functie en in mijn rol. Omgekeerd hoef ik niet in alle posities op het veld goed te zijn. Juist omdat geen enkel teamlid alles moet kunnen, kan het team als geheel veel bereiken. Moderne organisatievormen, zoals de Holacratie, volgen dit principe.
Vergeet je zwakke punten! Versterk je krachten!
Daarom is krachtoriëntatie een vormend en functioneel principe voor ons individueel en organisatorisch succes. Moderne organisaties die een dynamisch principe volgen zoals de Holacratie of VIBRANT ORGANISATIONS zijn gebaseerd op krachtoriëntatie. Bedrijven die deze filosofie aanhangen zijn bijvoorbeeld: HeidelbergCement, Zürcher Kantonalbank, Storck, OBI, MediaMarkt. Daarom adviseren organisatieontwikkelaars: "Vergeet je zwakke punten. Versterk je krachten. Managers en vooral HR-experts hebben hier problemen mee. Talrijke programma's voor personeels-ontwikkeling zijn uitsluitend gericht op het wegwerken van zwakke punten.
Het besef groeit echter steeds meer dat deze manier van denken achterhaald is. Daarom introduceren wij VIBRANT LEADERSHIP.
(Dit artikel is met AI vertaald vanuit het Duits)
Literatuur: